Πρέπον είναι νά άρχίσουμε μέ τόν ίδιο τόν Νίκο Καζαντζάκη πού μας έξομολογείται
στην Αναφορά στον Γκρέκο, στό άνοιγμα κιόλας τού αύτοβιογραφικοϋ
του έργου, τά άκόλουθα: «Τέσσερα στάθηκαν τ’ άποφασιστικά σκαλοπάτια στό
άνηφόρισμά μου, καί τό καθένα φέρνει ένα ιερό όνομα: Χριστός, Βούδας, Λένιν,
Όδυσσέας». Στό τέλος τού βιβλίου του έπιβεβαιώνει την έξομολόγησή
του: «Όμως, αν ήθελα νά ξεχωρίσω ποιοι άνθρωποι άφήκαν βαθύτερα τ’ άχνάρια τους
στην ψυχή μου, ίσως νά ξεχώριζα τον 'Όμηρο, τό Βούδα, τό Νίτσε, τόν Μπέρξονα
καί τό Ζορμπά».