Επικοινώνησα με τον αείμνηστο Μάριο Μαρκίδη μόλις στην τελευταία δεκαετία της ζωής του. Αναγνώσματα κειμένων του, ακρόαση εισηγήσεών του σε συνέδρια και σεμινάρια, καθώς επίσης συνεργασία σε διασχολικά εγχειρήματα ήταν οι αφορμές των ευκαιριακών συναντήσεών μας. Χωρίς καμιά προγενέστερη σύσταση από τρίτους και σαν αποτέλεσμα δυσερμήνευτης "χημείας" μεταξύ μας επιτεύχθηκε μια ανθρώπινη επικοινωνίας σε αξιοθαύμαστο βαθμό...
Διαβάστε το πλήρες κείμενο του άρθρου: PDF